از روی مروت و دادگری به روان راستی سوگند یاد می‌کنم. از روی پاکی و پاکدلی، از روی مروت و دادمردی، از روی وفا و مردمی و سرانجام به فرمان خون و سرشت انسانی و ناموس‌های ازلی که در چشم‌انداز تاریخ ما همه جا پیش‌تاز و جان پناه انسانیت بوده و هست و منشأ اثر نیک و پدید آورنده تواناترین نیک برتر که بازتاب کننده‌ی هستی‌هاست سرافراز گردم.
من با ژرف اندیشی و دوربینی جویای این هنرم، هنری بزرگ با دانشی سامانگر با شناخت نیک‌های درونی خویش تا به دروازهای حود یعنی وراء اندیشه‌ها در آیم. در سکوتم ره یافته سفری به درون خود می‌کنم.
آفریدگارا ما را آن خشیت عطا فرما که ابهت و جبروت تو را با چشم و دل احساس کنم و از خشم و رنجش تو بترسم و از بدی‌ها دوری نمایم.
پروردگارا، ما را به کرم و فضل خود امیدوار کن. خالقا گناهکاریم و پشیمان، ما را دلگرمی ده که به رحمت و آمرزش تو امیدوار باشیم.
آفریدگارا، دروغ و دروغ را آئینه‌ی سر تا پا نمای ناپاکی می‌دانم. دلهره ندارم، هر نکته‌ای که از دیدگاه و آماج اندیشه‌ها گذشت را به دل می‌سپارم. خودپسندی‌ها را کنار می‌نهم، کلید سرافرازی خویش را در ژرف انسانیت می‌جویم. راست می‌گویم ولو بیم جان باشد، دروغ نمی‌گویم ولو امید نان باشد. می‌کوشم تا هرگونه بدی و زشتی را از خود دور سازم.
پروردگارا، به عظمت کهکشان‌هایی که ساخته‌ی دست توست و جز تو کسی از اسرار آن‌ها وقوف نیست به پابرجائی کوه‌های سر به فلک کشیده‌ای که آن‌ها را برای اسکان کره‌ی زمین آفریده‌ای ما را آن عزم راسخ عطا فرما که در برابر خواسته‌‌های نفسانی مقاومت کرده ، مدارج عالی انسانی را بپیمایم.